Uit Spanje Spaanse laarzen
verschenen op
Dromen van Johanna 2010/Dromen van Johanna, live 2011
Boots Of Spanish Leather, Bob Dylan, vertaald
Uit Spanje Spaanse laarzen
dan vaar ik weg mijn eigen lief
dan vaar ik weg in de morgen
is er iets wat ik jou sturen kan
uit het land daar in nevels verborgen
nee niets is er mijn eigen lief
niets wat ik wil maar laat er
eens weer terug een meisje gaan
terug over het eenzame water
maar wil jij dan geen kostbaar goed
uit de heuvels van Gerona
zilver goud of parelmoer
van de kust van Barcelona
ach had ik sterren uit de donkerste nacht
en parels uit de diepste oceanen
ik gaf ze voor jouw kussen zacht
want zij drogen mij de tranen
maar dat ik vaar voor lange tijd
is juist waarom ik wil weten
is er iets wat ik jou sturen kan
zodat je mij niet zult vergeten
o wees stil wees stil en vraag niet meer
want het baart mij alleen maar zorgen
ach wat ik wil van jou vandaag
ik wil hetzelfde morgen
een brief op een verlaten dag
kwam aan uit verre oorden
mijn lief ik blijf nog even hier
tot ziens waren de woorden
mocht jij mijn lief zo denken nu
mocht daar het schip dan stranden
weet ik jouw hart is niet bij mij
maar ver in vreemde landen
o pas op pas op voor de westenwind
pas op voor de stormen die er razen
en ja, wat jij mij sturen kan:
uit Spanje Spaanse laarzen
Zware regen
verschenen op
Dromen van Johanna 2010/Live in tijden van corona 2022
A Hard Rain’s A-Gonna Fall, Bob Dylan, vertaald
Zware regen
waar ben je geweest mijn goudblond kind
waar ben je geweest mijn blauwoog mijn prins
ik dwaalde op de flanken van twaalf verre bergen
ik zwalkte en zwierf op zes kromme wegen
drong door in het hart van drie droevige jungles
ik stond aan het eind van een dozijn dode zeeën
liep tienduizend mijl in de muil van een kerkhof
en er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,
er gaat zware regen vallen
wat heb je gezien mijn goudblond kind
o wat heb je gezien mijn blauwoog mijn prins
ik zag een kind, pasgeboren, in een kring wilde wolven
ik zag een snelweg van parels door mensen verlaten
ik zag een loodzwarte boom met bloed dat bleef stromen
ik zag een kamer vol mannen met bloedende hamers
ik zag een trap in het wit verdwenen in water
ik zag tienduizend sprekers met stomheid geslagen
zag geweren en zwaarden in handen van kinderen
en er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,
er gaat zware regen vallen
wat heb je gehoord mijn goudblond kind
o wat heb je gehoord mijn blauwoog mijn prins
ik hoorde de donder een waarschuwing brullen
het gebrul van een golf die het land zou verslinden
hoorde honderden drummers met handen vol blaren
hoorde tienduizend fluisteren en niemand luisteren
hoorde één mens creperen en veel mensen lachen
hoorde het lied van de dichter die stierf in de straten
hoorde het geluid van een huilende clown in de regen
en er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,
er gaat zware regen vallen
wie heb je ontmoet mijn goudblond kind
o wie heb je ontmoet mijn blauwoog mijn prins
ik trof een klein kind naast een stervende pony
een gitzwarte hond aan een blanke mans hand
een vrouw, haar lichaam zo jong nog, in vlammen
ik ontmoette een meisje zij gaf mij een regenboog
ik ontmoette een man die verteerd werd door liefde
en een andere man die verteerd werd door haat
en er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,
er gaat zware regen vallen
wat ga je nu doen mijn goudblond kind
o wat ga je nu doen mijn blauwoog mijn prins
ik keer weer terug voor de regen gaat vallen
keer terug in de schoot van de diepdonkere wouden
waar veel mensen leven en leeg zijn hun handen
waar builen vol gif in de wateren stromen
waar dromen bezwijken in vochtige kerkers
en het gezicht van de beul is zorgvuldig verborgen
en honger is lelijk en zielen zijn vergeten
en waar zwart de kleur is en nul is het nummer
en ik zeg het en denk het en snik het en spel het
van de hoogste top tot ver over de velden
en ik loop op het water voordat ik zal zinken
en ik ken mijn lied wel voordat ik zal zingen
er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar, er gaat zwaar,
er gaat zware regen vallen
Corrina Corrina
verschenen op
Dromen van Johanna 2010
Corrina Corrina, Bob Dylan, vertaald
Corrina Corrina
Corrina, Corrina
waar was jij al die tijd
Corrina, Corrina
waar was jij al die tijd
ik zat in angst om jou mijn lief
kom alsjeblieft naar huis
ik heb een vogel die fluit
hij zingt het hoogste lied
ik heb een vogel die fluit
hij zingt het hoogste lied
maar heb ik jou niet Corrina
dan klinkt zijn liedje niet
Corrina, Corrina
ik zie jou steeds voor me staan
Corrina, Corrina
ik zie jou steeds voor me staan
ik was verliefd, denkend aan jou
laat ik mijn tranen gaan
Luna Luna mijn
verschenen op
Molenbeekstraat 2006, gelimiteerde editie/Molenbeekstraat 2006 /Gideons droom 2013/Live in tijden van corona 2022
Luna Luna mijn
het leven is een bootje
je vaart ermee naar zee
Luna Luna Luna mijn
het is een lange weg
maar de stroom die neemt je mee
Luna Luna Luna mijn
er zullen stormen zijn
tegenslag en pijn
en angst voor wat er komen zal
maar er zullen altijd weer ontelbaar mooie dingen zijn
Luna Luna Luna mijn
eenmaal op zee
zal ik altijd naast je zijn
Luna Luna Luna mijn
ik zal er zijn
in de zilveren maneschijn
Luna Luna Luna mijn
er kunnen stormen zijn
tegenslag en pijn
en angst voor wat er komen zal
maar er zullen altijd weer ontelbaar mooie dingen zijn
Luna Luna Luna mijn
Luna Luna Luna mijn
Een liefdeslied
verschenen op
Molenbeekstraat 2006
Een liefdeslied
als een vogel wou ik
altijd los van de grond
niet door zwaarte en massa gevangen
geen doel geen geloof
slechts de stilte daarboven
en vrij van een eeuwig verlangen
maar in werkelijkheid
kwam ik niet van de grond
verstikt in verstand en gevoelens
was ik loodzwaar vervuld
van verplichting en schuld
en het geloof dat verlichting het doel is
en toen kwam jij voorbij
zo van logica vrij
dat je niet wist van schuld en belofte
en je fladderde rond
waar ik genageld stond
tot je neerstreek bij mij en ik bofte
je hebt jezelf zonder spijt
van je vleugels bevrijd
en je wist ons een goed nest te bouwen
vol krullen en kroost
ook al was je soms boos
maar dat worden zegt men alle vrouwen
zoveel trager was ik
nog bij vlagen verstrikt
in het web van het eeuwig verlangen
en dan brak ik me vrij
en jouw hart brak erbij
ook al kuste ik het zout van je wangen
en al was je ontroostbaar
je hebt toch nooit zomaar
de hele zaak op willen geven
je zei: zo ben jij
en door jou zie ik mij
en dat heb je elkaar dan te geven
ach ik snap er niet veel van
maar ben er wel deel van
en blij dat je mij hebt gevonden
want wie weet is het waar
en zijn wij bij elkaar
waar het niet gaat om vrij maar om verbonden
dit klinkt misschien niet
als een liefdeslied
maar het is wel als zodanig geschreven
van een man en een vrouw
en ik ook van jou
en zo is het altijd gebleven
Geen vergezicht
verschenen op
Molenbeekstraat 2006, gelimiteerde editie/Molenbeekstraat 2006
Geen vergezicht
je huid is zoet je adem zacht
je bent het mooiste dat ik ken
nog steeds nog steeds
geen geld geen goed geen roem geen macht
geen maanverlichte nacht
geen lied en geen gedicht
geen zee geen vergezicht
en opnieuw hou ik mijn adem in
hou ik mijn adem in
en opnieuw hou ik mijn adem in
hou ik mijn adem in
en mocht ik dwalen deze nacht
op mijn lippen lag jouw naam
jouw allereerste kus
de zoete smaak van jouw bestaan
en opnieuw hou ik mijn adem in
hou ik mijn adem in
en opnieuw hou ik mijn adem in
hou ik mijn adem in
Vaarwel
verschenen op
Molenbeekstraat 2006, gelimiteerde editie/Molenbeekstraat 2006
Vaarwel
ik zit hier op een klein station
men heeft de tafel al gedekt
de trein neer Simpelveld vertrekt
in een kille noorderzon
ik heb hem al te goed gekend
die aankomt en weer verder gaat
en alles steeds weer achterlaat
zo heb ik zelf ook vaak gestaan
op een mistig grijs perron
verlaten wat maar net begon
vaarwel vaarwel vaarwel
en stond zij in de morgenkou
zo uit het warme smalle bed
waar zij in het donker nog daarnet
gefluisterd had: ik hou van jou
verlegen zwaaiend en alleen
tussen staal en uithangborden
zag ik haar steeds kleiner worden
zo reed ik weer bij haar vandaan
die ik toch ook heb liefgehad
zo reisde ik van stad naar stad
vaarwel vaarwel vaarwel
ik heb die beelden jarenlang
zorgvuldig in mijn hoofd bewaard
de allermooiste opgespaard
waarnaar ik soms nog wel verlang
nu zie ik helder elk gezicht
schrijf met mijn vinger elke naam
op het beslagen vensterraam
zo zeg ik hen voorgoed vaarwel
laat ik hier mijn tafel dekken
zonder mij de trein vertrekken
zo wil ik en is het wel
vaarwel vaarwel vaarwel
Dichtbij
verschenen op
Molenbeekstraat 2006, gelimiteerde editie/Molenbeekstraat 2006/Gideons droom 2013
Dichtbij
je ligt in bed het is al laat
je doet alsof je slaapt
zal ik nu dan naast jou liggen
mijn moed bijeen geraapt
dat jij hier in dit bed ligt
zo dicht bij mij
ik luister en beweeg mij niet
ik zie je rug je schouder
nu is het buiten stil
ben ik er niet meer zeker van
of je wel slapen wil
dat jij hier in dit bed ligt
zo dicht bij mij
ik luister en beweeg mij niet
in dit moment van stilte is het
of ik jou huilen hoor
verder is er niets wat in dit
huis de rust verstoort
dat jij hier in dit bed ligt
zo dicht bij mij
ik luister en beweeg mij niet
De straat van de zoete verwachting
verschenen op
Molenbeekstraat 2006
Sweet Expectation Street, 1990 vertaald
De straat van de zoete verwachting
eens in je leven ben je het kind
dat op vaders schouders je hoofd in de wind
hoog boven de wereld de regenboog vindt
zo heeft hij ons gedragen
eens sla je de voordeur achter je dicht
op eigen benen in wankel evenwicht
ga je op weg naar waar de waarheid ligt
als antwoord op je vragen
maar als de regenboog verdwijnt in hemelsblauw
is ieder antwoord een gebroken droom
en je vader is een kleine man
die huilt om jou
zoete verwachting zoet
zoete verwachting zoet
alle onschuld vergaat
op de hoek van de straat
van de zoete verwachting
zo zijn wij allen grootgebracht
met de prins op het paard naar wie elke vrouw smacht
met het meisje dat achter de doornhaag wacht
en nooit zal klagen
en als de regenboog verdwijnt in hemelsblauw
is ieder antwoord een gebroken droom
en je vader is een kleine man
die huilt om jou
zoete verwachting zoet
zoete verwachting zoet
alle onschuld vergaat
op de hoek van de straat
van de zoete verwachting
alle onschuld vergaat
op de hoek van de straat
van de zoete verwachting
Alice
verschenen op
Molenbeekstraat 2006, gelimiteerde editie/Molenbeekstraat 2006
Alice
weet je nog hoe
we dachten dat het was
hoe eenzaam wij ons waanden
weet je nog hoe
groen het gras
waarop de dauw lag als tranen
weet je nog hoe
we dansten in de nacht
op plaatsen die niet meer bestaan
weet je nog hoe
snel en niet verwacht
het uur van de morgen kon slaan
ai ai Alice we hebben gedanst
het hart heeft wild geslagen
ai ai Alice we hebben gedanst
buiten zal het dagen
weet je nog hoe
we hebben gestaan
niet meer dan elkaar vastgehouden
maar een jongenshart kan
niet wilder slaan
zo heb ik van jou gehouden
ai ai Alice we hebben gedanst
elkaar door de nacht gedragen
ai ai Alice we hebben gedanst
buiten zal het dagen
jong is de dag
en groen is gras
onder mijne voeten
waarop de dauw
als tranen lag
ik zal jou missen moeten
ai ai Alice we hebben gedanst
het hart heeft wild geslagen
ai ai Alice we hebben gedanst
buiten zal het dagen