De echo van een melodie                                  C

soms komt er vreemd en ongedacht
gedragen door de wind
de echo van een melodie
die jij ooit zong als kind

ik ken haar niet maar zij kent mij
en neemt mij bij de hand
ik volg haar met mijn ogen dicht
ik weet waar ik beland

haar ken ik wel die diepe bron
die poel van ver verlangen
het is waar de muziek ontspringt
die ik ooit dacht te vangen

maar nee maar nee steeds vangt zij mij
laat mij in zoete waan
en ook dit hele leven lang
weet ik nu niet meer gaan

en zing ik haar zolang ik kan
tot mijn stem verstomt
van waar jij bent voorbijgegaan
en wat er nooit meer komt

de maan zoals zij in de spiegel
van de kali zonk
en zij haar zilverblauwe licht
over de natte bladeren schonk

soms komt er vreemd en ongedacht
gedragen door de wind
de echo van een melodie
die jij ooit zong als kind
die jij ooit zong als kind