Bloem van het oosten

als je haar bruine ogen
ook maar even mocht geloven
zag je al gauw iets van verdriet
zo heeft hij daar voor haar gestaan
iets in haar wezen trok hem aan
maar wat het was dat wist hij niet

langzaam kwam zij naderbij
maar zonder aarzeling heeft zij
haar hart aan hem gegeven
hij nam het zonder woorden aan
en zo hebben zij gestaan
als was het heel hun leven

bloem van het oosten
bloei voor mij
bloem van het oosten
alleen voor mij

men kan slecht gissen of zij daar
gelukkig waren met elkaar
maar er is troost gegeven
wat in dit aardse tranendal
meer is dan te hopen valt
ook al is het maar voor even

op een dag voer hij
weg met het getij
naar hij zei een beter leven
ik schrijf je vlug riep hij
en met een kus heeft zij
hem haar zegen meegegeven

bloem van het oosten
bloei voor mij
bloem van het oosten
alleen voor mij

zij had een zwak gestel
en wat zou komen wist zij wel
dacht dat hij dat ook zou weten
maar in den vreemde kwam hij aan
en in dat zorgeloos bestaan
wilde hij dat juist vergeten

men wijkt niet van haar bed
een lampje neergezet
gids in haar laatste dromen
tot deze allerlaatste nacht
zo trouw gewacht
op de brief die nooit zou komen

bloem van het oosten
bloei voor mij
bloem van het oosten
alleen voor mij